لابراتوار دندانپزشکی چه وظایفی برعهده دارد؟
در دندانپزشکی معاصر، ساخت پروتز دندانی معمولابه یک لابراتوار دندانپزشکی تجاری واگذار میگردد. دانشکدههای دندانپزشکی به ندرت در زمینه روشهای ساخت پروتز تجربه عملی فراهم مینمایند. در نتیجه، اکثر دندانپزشکان فقط یک آگاهی سطحی از روشهای دقیقی که برای ساخت یک پروتز با کیفیت لازم است، دارند. متأسفانه مجموعه این عوامل اغلب شرایطی را پیش میآورد که دندانپزشک طراحی پروتز را همانند ساخت آن به لابراتوار محول میکند.
عناوین این نوشته:
Toggleبرای فهم کامل رابطه میان دندانپزشک و لابراتوار دندانپزشکی باید دانست که لابراتوار دندانپزشکی یک حرفه است. تکنسین لابراتوار یک پروتز یا اپلاینس را براساس دستورالعملهای دندانپزشک،با یک قیمت از پیش تعیین شده، میسازد. معمولا لابراتوارهای سازنده پروتز مجاور مطبهای دندانپزشکی قرار ندارند. در واقع این دو معمولا در یک شهر نیستند که این وضعیت میتواند بر روابط دندانپزشک و تکنسین اثرگذار باشد. بنابراین وجودیک دستور کار صحیح، جزئی و ضروری برأی موفقیت کلی در درمان محسوب میشود.
انتظار دندانپزشک از تکنسین برای انجام وظایفی که نیاز به قضاوت کلینیکی دارند. غیرمنصفانه است و اگر از تکنسین درخواست شود که علاوه بر ساخت فریمورک پروتز پارسیل, آن را نیز طراحی بکند. میتواند غیرقانونی باشد.
دندانپزشک باید جنبههای حرفهای و کلینیکی درمان بیمار را تأمین کند و اجازه دهد که تکنیسین، وظایف فنی را که برای آنها آموزش دیده است. انجام دهد. سازندگان مواد دندانپزشکی امتیازاتی در خصوص مواد و روشهای ساخت پروتز در اختیار لابراتوارها قرار میدهند که ممکن
است در زمره اطلاعات عمومی دندانپزشکان نباشد. یک رابطه کاری خوب بین دندانپزشک و تکنیسین لابراتوار اجازهمیدهد که پروتزهایی با کیفیت خوب ساخته شود و درمان باکیفیتی ارائه گردد.
تقاضای خدمات لابراتوار دندانی باید با دستورالعملهای مکتوب همراه باشد. حداقل اطلاعات موردنیاز عبارتند از امضاء و شماره پروانه دندانپزشک، تاریخی که دستورکار امضاء شده است، نام و آدرس، توضیح درمان با مادهای که در دستور کار قرار گرفته است.
درخواست کتبی برای خدمات لابراتوار دندانی، دستورکار نامیده میشود و معادل نسخه است. اگر از دستورکار به درستی استفاده شود. یک خط ارتباطی عالی بین دندانپزشک و لابراتوار برقرار میگردد. دندانپزشک باید اطلاعات موردنیاز جهت ساخت پروتز درخواستی را به کارکنان لابراتوار ارائه دهد.
در مقابل، چنانچه در دستور کار ابهامی و جوددارد یا اطلاعات بیشتری مورد نیاز است. کارکنان لابراتوار نباید جهت تماس با دندانپزشک درنگ نمایند. وقتی اين مسیر ارتباطی دو طرفه برقرار شد، کیفیت کار ارسالی دندانپزشک و کار برگشتی از لابراتوار به نحو بارزی بهتر خواهد شد.
علاوه بر ارائه دستورالعمل برای لابراتوار در مواقع شکایت علیه دندانپزشک یک دستور کار مکتوب به عنوان یک سند قانونی عمل میکند. به همین دلیل در اکثر ایالتها دندانپزشک و تکنیسین ، هر دو ملزم به نگهداری یک کپی از هر دستور کار به مدت ۲ سال میباشند. همچنین دستورکار مکتوب. به وضوح مسئولیت دندانپزشک و تکنیسین لابراتوار را مجزا میکند.
ارتباط خوب، کلید موفقیت تکنیکی تیم دندانپزشکی، نیاز به رابطه کاری نزدیک بین دندانپزشک و تکنسین لابراتوار دارد. اگر دندانپزشک تجربه کافی در زمینه فهم فرآیند لابراتوار دندانی نداشته دندانپزشک را درک و رعایت نکند. نتیجه رضایت بخش نخواهد بود. برای کسب این رابطه، دندانپزشک میتواند با گوش دادن دقیق به توصیههای تکنیکی ارائه شده و شرکت فعال در فرآیند تصمیم گیری تکنیکی, آماده مواجه با مسئولیتهای شخصی باشد.
نظرسنجیها از لابراتوارهای پروتز ثابت نشان داده اند که دندانپزشکان بخش اعظمیاز مسئولیتهای خودشان را (به لابراتوار) محول میکنند. نظر سنجی از تکنسینها نشان میدهد غالبا از کیفیت موارد رسیده ناراضی بودند. شکایات شامل اطلاعات ناکافی در دستورکار، ارسال قالبهای ناقص و رکوردهای اکلوزال نامناسب میباشد. امثال اين نظر سنجیها مشکلات قابل توجه در رابطه دندانپزشک-تکنیسین را مشخص میکند. در مطالعات و نظر سنجیهای دیگر در مورد تعاملات دندانپزشک-تکنسین که توسط دندانپزشک یا تکنسین نوشته شده، نویسندگان تاکید کردند که درمان بهتر بیماران تنها با ارتباط بهتر در مورد درمان بیماران به
دست میاید.
۱-دندانپزشک باید دستورات کتبی را برای لابراتوار يا تکنسین دندانی تامین کند. دستورات کتبی باید کاری که باید انجام شود را با جزئیات شرح دهد. موادی که باید استفاده شود را توصیف کند و به صورت واضح و قابل فهم نوشسته شود.
۲-دندانپزشک باید قالب ها،کست ها،رابطه اکلوزال یا کست های مانت شده دقیق را برای تکنسین لابراتوار آماده کند.مواد تحویل داده شده باید مشخص شده باشد.
۳-دندانپزشک باید به خوبی مارجین های کراون ، سیل خلفی کام، بوردرهای دنچر هر ناحیهای که باید ریلیف شود و طراحی دنچر پارسیل متحرک را مشخص کند.
۴- دندانیزشک باید دستورالعمل را در خصوص مواد مورد نظر ،رنگ . توضیحات دندان یا دندان هایی که برای پروتز ثابت یا متحرک باید استفاده شود را تکمیل کند که شامل توضیحات نوشتاری، عکس، طرح یا نمونه رنگ میباشد ولی تنها محدود به این ها نیست.
۵- دندانپزشک باید تائید کتبی یا شفاهی برای ادامه مراحل لابراتوار را بدهد یا وقتی که تکنسین دندانی/ لابراتوار اخطار میکند که ممکن است در مورد خاصی در یک ناحیه تردید داشته باشد دندانپزشک باید تغییرات را هر جا فکر میکند نیاز است، به صورت دستورالعمل کتبی اعمال کند.
۶- دندانپزشک باید تمام موارد را با توجه به استانداردهای کنترل عفونت، قبل از فرستادن آنها به تکنسین لابراتوار تمیز و ضد عفونی کند. تمام پروتزها و مواد دیگر که به لابراتوار تکنسین فرستاده میشوند. باید با استفاده از ظرف مناسب برای انتقال آماده شوند و به طور مناسب یک شوند تا از ایجاد آسیب جلوگیری شده و دقت حفظ گردد.
۷- اگر یک پروتز یا اپلاینس به درستی منطبق نمیشود يا انتخاب رنگ نادرست است. دندانپزشک باید تمام کستها. ثبت رابطه و پروتز-اپلاینسها را به لابراتوار-تکنسین برگرداند.
دستور کارلابراتوار باید شامل اسم و آدرس لابراتوار، ایجاد فضای کافی برای دستورات کتبی دندانپزشک، فضایی برای مشخص کردن تاریخ مورد نظر تحویل، نام بیمار، فضایی برای ارائه اسم و آدرس پزشک و همچنین طراحی ناحیهای برای ثبت امضاء پزشک. باشد. فرم همچنین باید اجازه ثبت اطلاعات دیگری که لابراتوار عقیده دارد ممکن است مرتبط باشد با توسط قانون مورد نیاز شود، بدهد.
دندانپزشک تمام مسئولیت درمان ارائه شده را دارد. در صورتیکه تمام اطلاعات لازم برای ارائه خدمت با کیفیت بالا فراهم باشد. محول کردن بسیاری از مراحل به افراد دیگرامکانپذیر است. با اين حال، خطاهایی مانند آماده سازی ناکافی دندان، نامعلوم بودن محل مارجین تراش دندان، رکورد اینتراکلوزال و آرتیکولاسیون نامناسب و تردید در انتقال رنگ مورد نظر به تکنسین در رستوریشنهای زیبایی، انجام این مسئولیت را با اختلال روبرو میکند.